Walvissen in Gambia

Heeft Japan toch nog iets binnengehaald bij de jaarlijkse vergadering van de Internationale Walvisvaart Commissie (IWC). Brechtje schreef er dit weekend nog over en gisteren stond er een groot achtergrondartikel over in de NRC. De journalist wist te melden dat ook Mali voorstander is van hervating van de walvisvangst. En dat terwijl het land niet eens een haven heeft!, aldus de journalist. Nu kan het aan mij liggen maar ik ben toch echt een paar keer in de haven geweest in Mali. Vroeger was Koulikoro de hoofdstad van Mali, juist omdat dát de laatste plek langs de rivier was, waar gezien het waterpeil en de rivierbreedte nog een haven gebouwd kon worden. Het doet je zijn volgende bewering in ieder geval met argusogen bekijken. Lachen jongens Afrika, moet je horen... “Zelfs niet dat een wetenschappelijk comité van het Malinese ministerie van Visserij, als dat al zou bestaan, heeft geconstateerd dat...” etc. Nu is er zeker wel een Malinese minister verantwoordelijk voor visserij (ze hebben er namelijk een stuk of 30) en hoewel het inderdaad onwaarschijnlijk is dat er een wetenschappelijk comité bestaat, is het ook weer niet helemaal onmogelijk. De eerdere bewering over de afwezigheid van de haven doet in ieder geval vermoeden dat deze laatste constatering ook geen hard vaststaand feit is. Tot zover het goedkoop scoren op de afwezigheid van Afrikaanse capaciteit op het walvisvaartdossier.
Want wat schetste mijn verbazing later in het artikel... Gambia is vorig jaar lid geworden van de IWC! En ook Gambia is op de hand van de walvisvaarders. Shame on you! Er is hier nul aandacht voor dat hele dossier. De media hebben hier niet over bericht en ook mijn hoog opgeleide collegae, die ervan gehoord zouden kunnen hebben, weten hier niets van. Niet van de vergadering, niet dat Gambia lid is (a raison de $ 14 000 per jaar) en al helemaal niet dat Gambia Japan helpt om de ban op de commerciële walvisvaart op te heffen. Ik denk ook dat Gambia zich beter druk kan gaan maken om de bescherming van haar eigen visgronden die door Europese (en willicht Japanse) varende visfabrieken worden leeggevist. Om maar eens iets te noemen. Interessant is ook de vraag hoeveel geld Gambia jaarlijks eigenlijk van Japan vangt en waar dat dan aan wordt besteed... Tijd voor een onderzoek. Wie weet later meer...