AU Summit II

Het hoogtepunt van de AU Summit vindt ongeveer nu plaats. Bijna alle staatshoofden van de landen in Afrika zijn in vergadering bijeen. Waar precies over gepraat wordt weet ik niet. De eindeloze verslaggeving (lees: propaganda) van de StaatsTV is dermate vermoeiend dat niemand daar lang naar kan kijken. (Zelfs WK voetbalwedstrijden worden niet meer uitgezonden ten gunste van de AU terwijl de Gambianen toch echt liever naar een potje voetbal kijken.) Intussen zit het land op slot. Afgelopen vrijdag en komende maandag zijn tot publieke feestdag verheven zodat mensen thuis kunnen blijven en geen oponthoud veroorzaken voor alle leiders die dan terugreizen. Het machtsvertoon waarmee men zich hier verplaatst is misselijkmakend en niet goed te bevatten als je het zelf niet ervaart. Het zijn militaire colonnes van minimaal 20 auto’s met mitrailleurwagens voor en achter. Die wapens worden op alles en nog wat gericht. Het heeft alles met angst te maken en niets met het respect wat je van leiders jegens ‘hun volkeren’ verwacht. De aankomst van Mugabe werd zowaar tot een heilige misviering verheven. Die man heeft een 20 man sterk legertje bodyguards om zich heen. Dat zegt natuurlijk al genoeg…die heeft heel wat te vrezen. Ter vergelijking, premier Blair, ook niet onbelangrijk, verplaatst zich in 1 auto met 1 volgauto. Op dat soort bescheidenheid moeten de meeste Afrikaanse landen nog even wachten vrees ik. Intussen is de meest charismatische Afrikaanse leider ongetwijfeld ‘Brother Leader’ Muammar Al-Gadhafi. Ook ‘gewoon’ een militaire dictator met een niet nastrevenswaardige lijst mensenrechtenschendingen op z’n naam, maar als je dat even buiten beschouwing laat, is heel goed te begrijpen waarom hij zo immens populair is. Hij geeft veel geld aan allerlei projecten, bouwt bijvoorbeeld veel moskeeën wat voor mensen hier heel belangrijk is. Maar daarnaast geeft hij mensen het gevoel één van hen te zijn. Het is de enige leider die vanuit Tripoli over land naar Gambia is gereisd. Dat is 3723 km door voornamelijk woestijn. Hier slaapt ie zoals gebruikelijk in z’n eigen meegebrachte tenten, bewaakt door Gadhafi’s Charlies Angels (z’n eigen vrouwelijke bodyguards). Bij aankomst werd ie oprecht verwelkomd door veel mensen langs de kant van de weg. Oja, en ook door zichzelf: