Net als 'bij ons' in de Europese Unie kunnen ze er hier in de Afrikaanse Unie ook wat van. Halfjaarlijkse topontmoetingen organiseren die mager resultaat opleveren. Vorig jaar is er eentje in Gambia gehouden (
kijk hier maar en
hier) waar we, eerlijk is eerlijk, nog steeds van profiteren. Goed begaanbare wegen en straatverlichting die het bijna altijd doet.
Vandaag was de laatste dag van de huidige AU top, dit keer in Ghana. Veel tijd is er opgegaan aan het bespreken van een onzalig plan van dictator Khadaffi, die van Afrika een soort EU in het kwadraat wil maken, met 1 regering en 1 leger. Mooi vooruitzicht misschien, maar op de korte termijn toch maar even niet. Laten Afrikaanse landen nu eerst eens beginnen om de onderlinge handelsbarrieres op te heffen, net zoals wij in Europa hebben gedaan, dat is al lastig genoeg. Khadaffi heeft er met zijn plan wel mooi voor gezorgd dat er voor het bespreken van echt wezenlijke zaken, zoals de situatie in Zimbabwe en Darfur, nog minder tijd overbleef. Nu was de president van Soedan er toch al niet bij, die zag de bui al hangen....
Hij bevond zich in goed gezelschap want de despoot die Gambia regeert, koos er ook voor om thuis te blijven. President Jammeh heeft in een brief aan gastheer Ghana geschreven dat hij zich excuseert omdat hij zich thuis met zaken van gelijk belang wil bezighouden. Wat voor zaken, dat wordt niet nader omschreven. Maar iedereen hier weet precies waarom Jammeh niet naar Ghana gaat.
In 2005 zijn er 44 Ghanezen op dubieuze wijze in Gambia omgekomen. Ze waren waarschijnlijk op doorreis van Ghana via Senegal in een poging Europa te bereiken. Eenmaal aangekomen in Gambia is de hele groep gearresteerd en zijn hun verminkte lijken later verspreid over de kust teruggevonden. Er heeft nooit enig onderzoek plaatsgevonden, laat staan dat de schuldigen voor een rechter zijn gebracht. En dat punt wilden de Ghanezen nu juist aankaarten. Net als de Commonwealth Human Rights Initiative. En verschillende NGO's.
Intussen had een Ghanees parlementslid al gezegd dat Jammeh niet welkom was in Gambia. En daar heeft Jammeh, verassend genoeg, gehoor aan gegeven. Luisterde hij ook maar zo goed naar het Gambiaanse parlement...
Gisterochtend vroeg is het regenseizoen dan eindelijk echt losgebarsten. Regen die met bakken uit de hemel kwam zetten. Dat betekent gaten in het wegdek, wegen die in kleine rivieren veranderen en een explosieve toename van de instektenpopulatie.
Maar ook leven dat vanuit het niets lijkt te komen opzetten, duizend kleuren groen, gras, rijst, mais, geurende eucalyptusbomen en massale kwaakconcerten van kikkers die er anders nooit zijn.
Toch is het tijd om er even tussenuit te gaan. Voor een cursus in Engeland. Terug over een week of drie. In een compleet ander landschap dan wat ik vandaag achterlaat.
