Afrika - China (en een beetje Taiwan)

China wordt de grootste interntionale speler in Afrika, als het dat al niet is. Vandaag en morgen wordt er in Peking een internationale conferentie gehouden waarbij zo'n beetje alle Afrikaanse leiders zijn uitgenodigd. De Volkskrant beschrijft precies waar het China vooral om gaat: zoveel mogelijk handel. Eerlijk is eerlijk, China gooit er ook een hele schep hulp tegenaan, zonder allerlei vervelende voorwaarden zoals bijvoorbeeld "goed bestuur", "weinig corruptie" of "respect voor mensenrechten".

De Gambiaanse president Jammeh is niet van de partij. Niet omdat hij tegenwoordig niet meer zoveel reist vanwege coupgevaar, als wel omdat Gambia een van de weinige landen ter wereld is dat Taiwan volledig erkent. En China & Taiwan = Water & Vuur. Afrika is een van de continenten waar China een diplomatiek oorlog uitvecht met Taiwan.

Hier in Gambia staat dus een Taiwanese Ambassade die officieel de 'Republic of China' vertegenwoordigt. Deze speciale relatie legt de president intussen geen windeieren. De rol van Taiwan in de Gambiaanse politiek is op z'n zachtst gezegd opvallend. Want waar China zich blijkbaar zo min mogelijk met de politieke situatie in een land bemoeit (Darfur uitgezonderd), doet Taiwan hard zijn best om de zittende machthebbers van bevriende naties in het zadel te houden. Zoals Charles Taylor voorheen in Liberia en Jammeh hier in Gambia. Er zijn sterke geruchten dat het land de bankrekening van Jammeh spekt. En tijdens de verkiezingscampagne was Taiwan om de dag in het nieuws met een of ander dubieus ontwikkelingsinitiatief. Hier een schep geld aan het ' Jammeh Institute for Peace' , daar een paar balen rijst voor een dorp met de mededeling dat Jammeh het toch zo goed doet. President Chen van Taiwan was ook de eerste die Jammeh feliciteerde na zijn herverkiezing. Het is een mooie verstandhouding tussen die twee.

Voorlopig staat het hier in Afrika ongeveer 50 -5. Voor China wel te verstaan.